Het vertrek van de boze vriend zat me toch niet echt lekker. Maar naar de zoveelste keer wen je eraan en dan is het afwachten hóe lang hij nodig heeft om weer op de stoep te staan. Ik wil altijd alles uitpraten, maar dat is bij hem olie op het vuur en dat kan dus niet.

Gisteren was toch best een goede dag. Ik moest eruit. De dierenarts had iets voorgeschreven voor Patty haar oog en dat had ze niet bij zich. Dat moest ik hier uit de apotheek halen. Die apothekares is een leuke meid en altijd bereidt tot een praatje. Ik zag een briefje op de kassa geplakt, wat mijn aandacht trok. De Caritas vraagt mensen die een beetje tijd willen verbrengen met demente mensen. Met hen naar buiten of naar de kapper en dergelijke klusjes. De onkosten voor vervoer worden vergoed en tijdens die uren ben je verzekerd. Ik heb een briefje meegenomen. Ik ga navragen of ik dat mag doen. Ik zit hier een beetje te vereenzamen en tegenwoordig kost alles wat je onderneemt een berg geld en dat niet alleen; de Volkshogeschool is zover weg, waar ze hele leuke cursussen aanbieden. Als ik dat kan en mag doen, doe ik nog iets voor mijn medemens en heb ik zie nog eens iemand! En mijn diploma was niet voor niks..............

Met dat briefje op zak voelde ik me opeens een stuk beter.

In dat dorp is een supermarkt. De Edeka en de winkel doet me altijd denken aan de Spar bij ons vroeger op het dorp. Er is een "nieuwe" aan de kassa. Ik ben in mijn "werkkledij" met ma Flodder kaplaarsen. M'n haar door de war en hier en daar nog een stro'tje op m'n fleecevest. Zij bekijkt mij..........Ik heb blikken hondevoer in de kar. Verschillende soorten. Ik ben opeens niet meer in staat om ze te tellen en de soorten aan te geven. Als ik ze allemaal op de band wil zetten, besluit zij dat ze gewoon één soort aan zal slaan. Ik sta te klungelen met het inpakken en zet mijn karretje in het halletje en vertrek. Mijn auto staat namelijk nog bij de apotheek want ik zou eigenlijk alleen een brood kopen. Als ik voor de winkel parkeer, zie ik de kassiëre met een heel vreemde blik naar mij kijken. Ze staat verbijsterd bij mijn eenzaam achtergelaten karretje; ik wuif vrolijk naar haar. Ze verdwijnt opeens om de hoek; volgens mij denkt ze dat ik niet helemaal goed gebakken ben................en ik kan het nog begrijpen ook!

De kachel in de keuken brandt nog. Wat een geluk dat ik die vanuit een kamer, waar de schoorsteen is afgekeurd, naar de keuken heb gesleept! Ijs wordt namelijk weer water, als het warm wordt en ik sla de stukken ijs uit de bevroren regentonnen kapot en "kook" die stukken. Zo heb ik steeds genoeg water voor de dieren.

Ook zonder douche hoef je niet te stinken. Ik heb extra reinigende doekjes voor de body gekocht. Daar doe ik een scheut lemon-olie op en wrijf me daarmee in. Het doekje wordt steeds "vuiler" en ik schoner en het ruikt nog lekker ook. En daarna heb ik geen bodylotion meer nodig en ben heerlijk zacht. Door de vrieskou is mijn gezicht zo gespannen. In bijna alle creme's zit water en dan bij deze vrieskou.......Ik slik altijd vitamine E capsules. Ik maak er een kapot en smeer de olie op mijn gezicht! Dat kan ik echt iedereen aanraden. Heerlijk zacht en glad en geen ruwe lippen meer! Dat expirimenteren begon toen ik acné had. Ik probeerde soda, chloor en alles wat je maar bedenken kunt, behalve loog, omdat ik daar een keer de wonden van had gezien bij iemand die zijn meubels wilde logen...............Uiteindelijk kreeg ik vit. A pillen en Acid- a- vit creme. Daar moest je de puistjes mee deppen, maar ik smeerde heel mijn gezicht daaarmee in. De volgende morgen was alles gezwollen en voelde nattig aan.........ooooo wat deed dat pijn. Maar de puisten waren weg!

Hier en daar isoleer ik nog iets. Ik zalf de ogen van Patty. Het gaat goed en ze kan het oog weer een beetje sluiten. De shetties lopen nu vrij door de koeienstal en het is een drama met voeren. De zwijnen worden daar gevoerd en de pony's zijn sterker......Ik sleep met emmers en schalen en uiteindelijk heeft ieder dan zijn eigen plekje.

Inmiddels is het avond. Mijn vriend meldt zich niet. Ik zit te cluppen en geniet van de foto's en de verhalen. Toch zit zijn gedrag me in de weg. En alle stress wordt bij mij omgezet in eten. Voor ik naar bed ga, ruk ik een blik persiken open. Ik bijt en en voel opeens iets afschuwelijks. Ik heb een hele brede sleet tussen mijn tanden en ooit heeft een tandarts met kunst- en vliegwerk aan beide tanden een stukje gezet, zodat die sleet minder breed was. Nu zat er een klein stukje van de pit in de persik en is van de rechter tand dat stukje afgebroken. Mijn fietsenrekkie is weer daar. Ik denk aan hóe ik daar ooit op had gereageerd.............zéker de deur niet meer uit en gelijk naar de tandarts! Uiterlijk wordt door de jaren heen onbelangrijker en gezondheid is niet meer vanzelfsprekend en dan is dit toch niet het belangrijkste? . Gelukkig maar, want zoiets valt niet in de verzekering en hier moet je kunstofvullingen ook zelf betalen..........Maar het voelt zó scherp aan, dat het pijn doet. Daar moet iets aan gebeuren en wel NU. Schuurpapier is té grof. Het enige wat ik zo kan vinden is de eeltvijl. Zo één met een grove en fijn soort schuurpapier in een plastik handvat. Ik draai en buig in alle standen met dat grote ding tussen mijn tanden, maar het voelt steeds beter aan! Ik ben redelijk tevreden en ga naar bed.

Vanmiddag kwam Willi dan weer. Hij is dan onzeker, hóe ik zal reageren en vraagt me hoe het met me gaat. Hij weet dat ik de eerste keren na zo'n "abrubt einde van een gesprek" helemaal uit mijn doen was. Maar het gaat me goed. Hij wil geen koffie en zit zonder tegenover me aan tafel en ik vraag of hem niks opvalt. Ja; mijn spleet is breder geworden. Er komt een discussie over mijn gebit. Mijn tanden stonden altijd netjes recht, maar omdat ik mijn gebit in mijn slaap zo vreselijk hard op elkaar klem en ik volgens de tandarts het gebit heb van een 65 jarige, door verslijt hierdoor, is volgens Willi niet waar. Ik had natuurlijk altijd al de neiging tot een boven-voorbeet en dat is nu erger geworden. Maar dat had ik niet. En wie zou dat beter weten dan ik? En mijn tandarts?

Oké; het verhaal is weer rond. Willi krijgt uiteindelijk gelijk, want ik houd mijn mond maar anders escaleert het weer............

Zo worden de gesprekken wel erg kort.

Gister is een vlinder wakker geworden die op de zolder overwinterd had en die zit nu in het venster in de woonkamer. Ik had een stukje fruit neergelegd. Willi stelt voor om suikerwater neer te zetten. Ik zeg hem, dat ik dat een heel goed idee vind! Ik word getroosd en hij klopt op mijn rug. Ik mag toch wel erg blij zijn dat hij zo vergevingsgezind is en dat ik wijs ben door zijn gelijk aan te nemen, want hij heeft toch wel altijd gelijk............

Ach, ik vind wel een manier om hier mee om te gaan, maar makkelijk is anders. Mijn creativiteit, aanpassingsvermogen en fantasie komt hier vast goed van pas.