Bij de bank, waar ik af en toe moet zijn, was een kleine tentoonstelling over "De Westwall".
Natuurlijk had ik er weleens van gehoord en het had iets met de oorlog te maken.
Hier in het grensgebied zie je nog best veel overblijfselen. B.v grote puntige steenblokken; de zogenaamde panzerlinië en die zag ik terug op de foto's in het bankgebouw.
Veel interessanter zijn de bunkers die nog onder de grond liggen. Dat zijn geweldige oorden voor allerlei planten en dieren. Daarom wordt het nu beschermd voor verder verval.
De bunkers zijn afgesloten om veiligheidsredenen. Kinderen vinden zoiets ook altijd spannend.........Ik zag veel foto's. Ook foto's van destijds.
Willi zijn moeder en haar familie waren ook in die bunkers destijds, toen de oorlog ten ende liep en zij moesten onderduiken voor de Amerikanen. De opzet van de Westwall was een militair verdedigingswerk, dus was een doelwit voor de bevrijder. Haar zus werd door een granaatsplinter uit bed geworpen. Ik krijg al de zenuwen als ik daar aan denk.........
Voor de Duitsers hier in het grensgebied was het een verschrikking en ondanks de enorme armoede in de Eifel, had Hitler hier maar weinig aanhangers.
Ik stond erbij stil , wat hier ooit was gebeurd. Maar de foto's van de schitterende natuur, de planten en dieren, die de ruïnes overwoekeren en bewonen vond ik toch wel facinerend. Ik ga er zeker een keer kijken. Er worden vaak wandelingen met een gids aangeboden.