Eigenlijk hadden ze een betere plaats in het vorige huis. Daar zaten de hangbuikzwijnen in de garage, die niet meer als garage werd gebruikt. Daar had ik een gat in de muur gemaakt met een dik gordijn ervoor, zodat ze altijd naar buiten konden en waar het binnen lekker warm was, zonder tocht.

Hier heb ik veel meer plaats. Enorme stallen, schuren en schuurjes, waar vroeger kippen, varkens, kalveren en weet ik veel, werd gehouden. Sommige verblijven zijn niet meer intact. De daken zijn kapot of de muren zijn omgevallen.

In de koeienstal hebben ze destijds mijn zware meubels en kachels afgeladen. Die zware spullen zijn verhuisd door twee mannen die ik "ingehuurd" had. Het was een drama. Ze zouden met een vrachtwagen kopmen. Toen kwam er een zandkieper! De paardenboxen, die nu ook nog in onderdelen staan, hebben die rit overleefd, maar de meubels hebben zwaar te lijden gehad en wat het had overleefd, wordt er nu niet beter op. De kachels roesten........Alle aanbindingen van de koeien zijn er nog en de voer- en mestgoten ook nog. Ik kan hier geen plekje vinden voor de zwijnen.

Dan is er een grote tussenstal. Daar heb ik tussen de meubels die ik zelf heb verhuisd een plekje voor de zwijnen gemaakt. Die stal is niet geïsoleerd en de wind waait onder het dak door. Het tocht daar, want er is ook een grote schuifdeur waar ze vroeg met de trekker door konden.

Eigenlijk is er maar één plekje, wat tochtvrij is. Daar heb ik "gewoond" toen ik hier pas was. Er liggen vloerkleden op de grond en er staan ook kasten. Die ben ik nu aan het verslepen. En ik begrijp nog niet hóe ik het vorig jaar allemaal voor elkaar heb gekregen, want ik ben "kapot" van het slepen van die spullen en ik heb ze toch alleen verhuisd! Ik zit nu te genieten van een beker warme chocolademelk; de calorieën had ik al verbruikt, dus zxonder schuldgevoel dit keer! Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel! Straks, als het "hok" leeg is, stapel ik strobalen tegen de muren en veeg ik het losse stro van de hooizolder.

Ik verheug me nu al op het tevreden geknor van mijn spekkies die zo heerlijk een bedje kunnen maken met z'n drieën dicht tegen mekaar.

In de winter zijn ze vreselijk lui en komen alleen hun bed uit voor hun eten en hun behoefte te doen. Alleen Spekkie, de jongste, loopt regelmatig een rondje door de stallen en is in de keuken, als ik uit bed kom, om te melden dat ze honger heeft.

Het zijn zulke heerlijk dieren. Ik heb ze ooit geadopteerd van een dierenopvang en heb nooit één seconde spijt gehad. Ze knorren terug als ik tegen ze praat. Ze zijn altijd dankbaar voor hun eten en dát hoor ik ook, want tafelmanieren hebben ze niet en smekken en smakken luid. Ik kan lekker bij ze in het stro zitten en ze knuffelen, waarbij ze dan tevreden knorren, als ik hun stekelige vel streel of borstel.

De katten zijn heel blij met mijn actie, want naast dat "hok" is nog zo'n ruimte, waar ze vroeger het graan opsloegen. Er ligt nog vrij veel en daar zitten natuurlijk muizen. Hoe leuk, als ik een vloerkleed weghaal of een akst, waar muizen een voorraad graan hebben verstopt! De katten hengelen met hun pootjes door de gaten die de muizen in de betonwand hebben gemaakt.

Ja, het is hier niet altijd even confortabel, maar spannend is het in ieder geval!